art
cell
dracula
Eiko Ishioka
fashion
headdress
immortals
movie
photography
The Fall
Eiko Ishioka
17:10
Eiko
Ishioka była jedną z najbardziej błyskotliwych i oryginalnych
wizjonerów w dziedzinie projektowania ubrań. Jej bogate portfolio
zdobią takie perły jak kostiumy do: „The Cell”, „The Fall”,
„Immortals”, ”Teresa: The Body Of Christ”, czy „Mirror
Mirror”. Znana była również ze swoich grafik, scenografii oraz
reklam. Współpracowała z gwiazdami muzyki. Stworzyła strój dla
Grace Jones na trasę koncertową "Hurricane". Otrzymała
Grammy za projekt okładki do płyty „Tutu” Milesa Davisa,
nominację do nagrody Tony za kostiumy do sztuki „M. Butterly”
Davida Henry’ego Hwanga, oraz Oscara za kostiumy do „Draculi” -
Francisa Forda Coppoli. Film „Mirror Mirror” był ostatnim w
jej karierze. Podczas pracy na planie była bardzo osłabiona
(chorowała na raka trzustki). Mimo to stworzyła jedne z
najpiękniejszych, baśniowych strojów jakie widziałam w filmach. W
2012 otrzymała nominację za ten obraz w kategorii „najlepsze
kostiumy”. Niestety już pośmiertnie. Dziś dorobek pani Eiko
można obejrzeć w muzeach niemal na całym świecie.
Nie jestem
fanką mody, ale będąc bezwstydną miłośniczką filmów, jedną z
rzeczy na które zwracam uwagę oglądając dany obraz, to stroje
które prezentują się na aktorach. Wiadomo, nie wszystkie produkcje
da się oceniać przez ten pryzmat. Jednak Eiko Ishioka, udowodniła
że nawet horror może zachwycić pod tym względem. Z pewnością
wielu kinomanów wybierając się na „The Cell”, nie spodziewało
się zobaczyć tylu pięknych i zarazem wyjętych z koszmaru
kostiumów. Z jednej strony przepych rodem z oper, z drugiej -
gotycki, ocierający się o fetyszyzm charakter. Wszystko to idealnie
wpasowało się w całość filmu.
Eiko
Ishioka była jedną z najbardziej błyskotliwych i oryginalnych
wizjonerów w dziedzinie projektowania ubrań. Jej bogate portfolio
zdobią takie perły jak kostiumy do: „The Cell”, „The Fall”,
„Immortals”, ”Teresa: The Body Of Christ”, czy „Mirror
Mirror”. Znana była również ze swoich grafik, scenografii oraz
reklam. Współpracowała z gwiazdami muzyki. Stworzyła strój dla
Grace Jones na trasę koncertową "Hurricane". Otrzymała
Grammy za projekt okładki do płyty „Tutu” Milesa Davisa,
nominację do nagrody Tony za kostiumy do sztuki „M. Butterly”
Davida Henry’ego Hwanga, oraz Oscara za kostiumy do „Draculi” -
Francisa Forda Coppoli. Film „Mirror Mirror” był ostatnim w
jej karierze. Podczas pracy na planie była bardzo osłabiona
(chorowała na raka trzustki). Mimo to stworzyła jedne z
najpiękniejszych, baśniowych strojów jakie widziałam w filmach. W
2012 otrzymała nominację za ten obraz w kategorii „najlepsze
kostiumy”. Niestety już pośmiertnie. Dziś dorobek pani Eiko
można obejrzeć w muzeach niemal na całym świecie.
Nie jestem
fanką mody, ale będąc bezwstydną miłośniczką filmów, jedną z
rzeczy na które zwracam uwagę oglądając dany obraz, to stroje
które prezentują się na aktorach. Wiadomo, nie wszystkie produkcje
da się oceniać przez ten pryzmat. Jednak Eiko Ishioka, udowodniła
że nawet horror może zachwycić pod tym względem. Z pewnością
wielu kinomanów wybierając się na „The Cell”, nie spodziewało
się zobaczyć tylu pięknych i zarazem wyjętych z koszmaru
kostiumów. Z jednej strony przepych rodem z oper, z drugiej -
gotycki, ocierający się o fetyszyzm charakter. Wszystko to idealnie
wpasowało się w całość filmu.
"The Cell"
Świat poznał jej talent kiedy stworzyła scenografię i kostiumy do „Mishima: A life in four chapters”. Copolla, który był producentem filmu, zaangażował Eiko do pracy przy ekranizacji powieści Brama Stokera. Podobno kostiumy były tak delikatne i jednocześnie złożone, że aktorzy musieli bardzo uważać kiedy w nich grali, bo wykonano tylko pojedyncze projekty.
„Dracula"
Przez lata pracy Eiko Ishioka stworzyła własny, niepowtarzalny styl. Niektórych może denerwować fakt, iż pomimo oczywistych nawiązań do konkretnej epoki, ubrania cechują się sporą dawką wolności artystycznej. Jak na filmy kostiumowe, zaprojektowane stroje są raczej mocno awangardowe. Mało tego, w przypadku „Draculi” dopatrzeć można się również połączenia orientu z renesansem.
„The
Fall”
Być może i próżno szukać w podręcznikach kostiumowych odpowiedników, może i można zarzucić zbytni przepych, jednak nie można odmówić pani Eiko talentu. Piękne, bajeczne, często prowokacyjne stroje na długo zostają w pamięci.
„Mirror
Mirror”
1 komentarze
Jej projekty są wspaniałe. Od lat się zachwycam i zachwycam. Wracają do mnie jak bumerang. Absolutnie nie mam jej nic do zarzucenia jako kostiumografowi - może nie sięga po LITERĘ kostiumu w produkcjach kostiumowych, ale kogo to obchodzi, gdy tak cudownie oddaje DUCHA :D
OdpowiedzUsuń